Pasen

Mijn dispuut met Agoda, een van de hotel bookingssites, is na 4 weken en meer dan 40 mailtjes opgelost. De beschrijving van mijn hotelkamer boeking kwam niet overeen met de reservering die het systeem had gemaakt. De reservering was een kamer zonder raam, terwijl ik een kamer met stadszicht had geboekt. De kamer met raam was duurder dan op de bookingssite stond aangegeven. Om het probleem op te lossen kwam de Helpdesk met allerlei voorstellen, maar het werd iedere keer dusdanig bedacht dat of ik of het hotel voor de extra kosten moest opdraaien. Uiteraard ging het hotel niet akkoord met de voorstellen, want hen trof geen blaam. Na veel vijven en zessen werd de afspraak dat ik het extra bedrag zou betalen en na doorsturen van de rekening zou dat bedrag worden overgemaakt naar mijn bij hun bekende creditcard. Ik heb lekker geslapen in de geboekte kamer. Veertien dagen en enkele mailtjes verder was het extra bedrag op mijn rekening geboekt.

Ik zit rond tienen nog na te genieten van het ontbijt. Het is heiig, de eilanden in de verte tekenen zich wazig af, maar de zon laat zich weer gelden en zal de temperatuur in rap tempo opdrijven tot ruim boven de 30°. Met een Whats-Appje dat ik beantwoord, heb ik waarschijnlijk mijn buurvrouw in Geldrop gewekt. Soms vergeet ik het tijdsverschil met Nederland.

Het is net hoog tij geweest en het water trekt zich weer langzaam terug. Het hoogte verschil tussen eb vloed bedraagt 2,38 meter; morgen bij volle maan 2,58 meter. Bij laag water kun je meer dan 100 meter de zee inlopen, maar bij vloed daarentegen ga je na 10 meter al kopje onder in het heldere turquoise zilte sop.
De vier vissers, die gisteravond om half elf in twee bootjes vertrokken, komen weer terug met hun vangst. Toe, de vader van de eigenaresse van het hotel, is een van de vier. De buit is behoorlijk. Mijn ontbijt restaurant neemt een klein gedeelte van het gevangene over, waarvan ik weer een mootje reserveer voor vanavond.
Het is nog niet al te warm. Ik loop naar mijn kamer om mijn zwembroek aan te schieten om een half uurtje te gaan plonzen. De UV-index geeft wel al extreem aan dus in het water is het ook oppassen voor zonnebrand. Grote witte stapelwolken beginnen zich te ontwikkelen. Zouden we toch onweer krijgen ondanks andere voorspellingen?
Om na het zwemmen wat op te drogen vlei ik me neer in een wit-plastic luie tuinstoel. Sia, de moeder van de hotel eigenaresse, komt naar me toe en nodigt me uit voor een bbq vanavond, uiteraard voor hun deur op het strand. Dat lijkt me geen slecht plan, maar dan moet ik het nuttigen van het zojuist gereserveerde visje in het restaurant doorschuiven naar morgen. Dat is geen probleem, er is nog ruimte in de koeling.
De zon heeft inmiddels de zee gekust en zakt er vrij snel in weg. De houtskool in de bbq wordt ontstoken. Een uurtje later is alles in gereedheid om te eten. De lucht is een en al vuur, maar wij houden het droog. Toe, die ook van de partij zal zijn, zit 10km verderop vast in de stromende regen. Wij wachten niet langer en vallen aan. Sia heeft een paar lekkere gerechten gemaakt, waarvan een enkel “spicy”. De ge-bbq-de verse vis en inktvis zijn om de vingers bij af te likken.
Langzaam komt de vloed opzetten welke om even na tienen zijn hoogste stand bereikt moet hebben.
Vanavond zijn wij aan de beurt. Even na acht uur, ik zit net aan mijn drankje, breekt de pleuris uit. Ineens begint het te waaien en de hemelpoorten gaan wagenwijd open. Omdat het etablissement aan twee kanten open is waait de regen er dwars doorheen. In allerijl worden aan de kant waar de wind vandaan komt plastic schermen neergelaten.
De meegekomen feestverlichting buiten is prachtig en wordt vergezeld van knetterende felle donderslagen. De stroomleverancier daarentegen laat het afweten. Olielampjes worden te voorschijn getoverd en zo wordt het alsnog romantisch dineren.
De kustlijn is vrij grillig. Een hemelsbreed kort ogende afstand is over de weg veel langer vanwege estuaria en ook op het land liggende kalkstenen rotsformaties. De doorgaande weg hier kent nog een vervolg van 5 kilometer en loopt dan dood op een nationaal park. Tot aan het park liggen nog twee zand/grind depots, een palmolie opslag en een mooi strand met lodges en hotels. In zee zijn twee terminals, waar zeeschepen of grote zandschuiten kunnen aanleggen om te laden. Continu voeren vrachtwagens met aanhangers zand en grind aan. In het seizoen komen daar ook nog trucks met opleggers, geladen met palmolie, bij. Het zeeschip dat een paar dagen geleden afmeerde is afgelopen nacht volgeladen naar een voor mij onbekende bestemming vertrokken.
De eieren prijs is hier de afgelopen dagen niet gestegen. In dit overwegend Islamitisch gedeelte van het land is Pasen een grote onbekende; chocolade eitjes daarentegen zouden wel welkom zijn.
Vrolijk Pasen.