Verworden Traditie

Het mooi gekleurde jungledwergijsvogeltje waarover ik in het vorige blog nog verhaalde is niet meer, 🎚03-04-2018.
Het is half bewolkt, de zon heeft de omgeving opgewarmd tot 34° met een gevoelstemperatuur van 42°. De zee heeft zich na een hoge periode vanmorgen weer teruggetrokken. Een longtailboot doet een poging naar dieper water te komen, gedeeltelijk ploeterend door het zand. Hoewel het eigenlijk siësta time is, zijn de mussen erg gemotiveerd om een uitgebreid strandzandbad te nemen.
Vorige periode heb ik gekajakt langs de krijtrotsen en door het mangrove bos nabij Thalin, maar er werd gezegd dat de grotten en de mangroves nabij de plaats Ao Luk nog mooier zouden zijn. Om de tocht daarheen alleen te ondernemen is erg duur, daarom is het voordeliger me aan te sluiten bij een tour. Ik ben gaan boeken, maar de tour gaat alleen door bij meerdere deelnemers. Op moment van aanmelding ben ik nog alleen. Ik meldde wel dat ik geen tour wil met 50 Chinezen. Een uur na boeking word ik geïnformeerd dat de tocht morgen door zou gaan, vertrek om 09:00uur vanaf het hotel.
Op de afgesproken tijd komt een luxe busje voorrijden. Twee stoelen zijn bezet door Aziatische schoonheden. Met zijn drieën blijken we de hele groep te vormen. De dames zijn van Filipijnse komaf en zijn trainees in het naburige 5 sterren Amari Vogue hotel. Ze mogen een half dagje op stap om informatie te vergaren. Gelukkig komen ze uit de Filipijnen, het enige Zuid-Oost Aziatische land waar men Engels spreekt.
De pier om te boarden (in de kajak stappen) ligt in het kustplaatsje Ban Bor Thor. Er zijn naast het mangrove bos 3 bezienswaardigheden welke met de kajak te bereiken zijn:
- Tham Lot, een grot waar met de kajak doorheen wordt gevaren;
- Tham Pee Hua Toe, een wat hoger gelegen grot waar nog primitieve rotsschilderingen te bewonderen zijn;
- Tham Khao Wong-lagune, een lagune, waarvan men zegt dat er alleen gekajakt kan worden bij hoog water.
Met 2 kajaks, de vrouwelijke gids TaTa en de Filipijnsen in de ene en ik in de andere, zijn de geluiden uit het ongerepte mangrove bos waar we langs drijven goed te horen. IJsvogels vliegen af en toe schel tie-tie roepend uit het bos. Tata weet na 15 jaar gidsen alleen te vertellen dat het ijsvogels zijn, zonder ze bij naam te noemen.
In Tham Lot kan ik het uit het plafond doorsijpelend water in zee horen vallen. Het is voor mij een unieke ervaring om met een kajak door een grot te varen. De rotsformaties welke in de loop der eeuwen zijn gevormd zijn in allerlei vormen en maten.
De eerste rotstekeningen in de Tham Pee Hua Toe hebben we net bekeken of de serene rust wordt wreed verstoord door een grote groep arriverende luidruchtige Chinezen.

De verweerde stalagtieten en stalagmieten blijven er rustig onder. In hun vormen worden allerlei draken en krokodillen hoofden gezien. Een andere formatie lijkt op opgestapelde pannenkoeken.
De lagune heb ik niet meer gezien. Het is laag water, einde discussie. Na een uitgebreide lunch en een stop bij een zoetwater zwemplaats zit de halve dagtour er weer op.
Saw, schoonzus van Ied, de eigenaresse van het restaurant, heeft me uitgenodigd om over twee dagen rice met duck te gaan eten in Krabi, de hoofdplaats van de provincie Krabi. Omdat ze volstrekt geen Engels spreekt schrijft ze de datum en de tijd in het strandzand. De afspraak is om 9 uur en ik veronderstel ‘s avonds.
‘s Anderdaags komt ze weer naar me toe: tomollow, lice and duck in Klabi. Ik kom er ook achter dat de afspraak niet ‘s avonds maar ‘s morgens is, maar met wie, hoe en wat, ik heb geen flauw idee.
De volgende dag sta ik volgens afspraak om 9 uur in de hete zon op straat te wachten, maar geen Saw. Ruim na half tien komt ze aangereden. Ik stap in en over de langs als puisten in het landschap staande krijtrotsen meanderende weg rijden we binnen een half uur naar Krabi. Daar plukken we haar man, Sittichok, van het werk. Met collega’s en een grote kraan is hij een trafo in het electriciteitsnet aan het vervangen. Hij kruipt achter het stuur en we auto-en naar het restaurant. Daar wordt duck en “pork” voor mij besteld, en voor hun zelf, vanwege geloofsredenen, alleen maar duck.
Na deze vorm van ontbijt brengen we Sittichok terug naar zijn werk. Het verdere programma is me ook onbekend, maar Saw rijdt me naar “The Black Crab”, een groot bronzen beeldhouwwerk langs de Krabi rivier in de vorm van een mangrove krab. Hoewel ik het al eens gezien heb, maar dat kan ik niet communiceren, is het een van de must-see attracties in Krabi Town.
We sluiten de rice en duck tour af met koffie en bananen gebak en togen huiswaarts.
Songkran, het boeddhistisch Thais nieuwjaar, wordt gevierd op 13 april. Naast allerlei geloofsrituelen wordt op die dag een kommetje water over elkaar gegoten om de tegenslagen van het afgelopen jaar weg te spoelen en het nieuwe jaar te verwelkomen met een frisse nieuwe start.
Maar............ inmiddels is deze boeddhistische traditie verworden tot het de hele dag gooien met water, het spuiten met tuinslangen, een lange optocht van pick-ups met daarop water gooiende jongeren en het schieten met grote waterpistolen door volwassen toeristen, rennend over straat.