Eigen Risico

Wanneer ik op zondag 1 april 2018 hier in het overwegende islamitische zuiden van Thailand had gezegd dat het vandaag Pasen is, had iedereen me zo aangekeken van: grapje? Als het een grapje geweest zou zijn had ook iedereen me wazig aangekeken, niet vanwege het grapje, maar vanwege het taal probleem. Weinigen spreken nauwelijks iets anders dan Thai. Communiceren is daardoor hier moeilijk. Daarbij is niet alleen het fenomeen 1 april onbekend, maar ook het christelijke Pasen. Ik heb Pasen proberen uit te leggen door het met het Suikerfeest ter afsluiting van de Ramadan te vergelijken.
De chocolade paaseieren zijn deze ronde ook aan mijn neus voorbij gegaan, los van het feit dat ze met deze warme temperaturen Pasen niet eens gehaald zouden hebben.
Zondag 1 april was een dag als alle andere: de zon kwam op in het oosten en stond volgens mijn astronomische berekeningen ”over de duim”, ‘s middags nog in het zuiden:
De zon doet er 3 maanden over om van de evenaar op 0° naar de kreeftskeerkring op 23,5° te gaan. Dat is ongeveer 8° per maand. Krabi ligt op 8°. Dus een maand na het begin van de lente op 21 maart staat het zonnetje recht boven ons hoofd. Dat is op 21 april. Daarvóór staat hij om 12 uur in het zuiden daarná in het noorden.
Merels, mezen en meeuwen kom je hier niet dagelijks tegen, maar wel sjilpende mussen, lawaaierige myna birds en koerende mannetjesduiven. Bij een langer verblijf ontdek je meerdere vogels: zwaluwen, buulbuuls, reigers, zeearenden en ijsvogels. De kleurrijkste vogel uit de reeks die ik gespot heb, is de jungledwergijsvogel.
Een groepje van 5 makaak apen zwerft hier rond. De bewoners zijn er niet zo gelukkig mee. De gebouwtjes van de restaurantjes op het strand bestaan vaak uit niet meer dan enkele palen met een palmbladeren dak. Wanneer apen van +/- 10kg vanuit een boom op een dergelijk dak ploffen en er vervolgens overheen springen is dat niet zo bevordelijk voor het behoud van het dak. En zien ze wat eetbaars liggen dan wordt dat vaak geleend.
Aan de niet straatkant van het trottoir zat bij zonsondergang een bloedzuiger, een verwarrende naam voor een hagedis die zich voedt met vlinders, sprinkhanen en kevers. Zijn grootste belager is de slang. Na zonsondergang lag er een op nagenoeg dezelfde plek, maar dan in de goot aan de straatkant. En ik, ik fladderde over de stoep op zoek naar een restaurant en daarna in omgekeerde richting huiswaarts.
De rekening van mijn telefoon provider over afgelopen maand zag er niet al te best uit. Dat had ik min of meer al verwacht, alleen was mijn vraag hoe slecht het zou uitvallen. Een paar weken geleden was ik aan het wandelen en ging ergens rusten voor de lunch. Toen ik eenmaal zat, hoorde ik iemand praten. Het hield maar aan en het duurde even voordat ik door had dat dit uit de telefoon in mijn broekzak kwam. Op de een of andere manier, vraag me niet hoe, heb ik mijn huisartsenpost gebeld. Het was nacht in Nederland en het antwoordapparaat bleef maar zeggen dat ze nu geen dienst hadden. Het betreffende telefoonnrummer sluit niet automatisch af na een aantal minuten. Het gesprek heeft ruim 20 minuten geduurd.
Zouden deze kosten ook onder de ziektekosten verzekering vallen of het jaarlijkse eigen risico?
Of..........is het echt “eigen risico”?