Nog één

Om verdere afkalving van het strand op Sanur tegen te gaan zijn vanaf het strand en parallel aan het strand strekdammen aangelegd. Dat maakt het uitzicht wat minder mooi. Voor het strand liggen 2 riffen. Bij hoog water zijn er bij het meest veraf gelegen rif mooie brekers om te boardsurfen of er met een supboard heen te peddelen en dan daarmee te surfen. Bij laag water valt het dichtstbijzijnde rif gedeeltelijk droog. Door tot aan je middel door het water te waden kun je erheen lopen. Bij afgaand en opkomend water zie je vissers helemaal gekleed, met zonnebril, sjaal, een soort helm op, een aasbakje hangend op borsthoogte en een korfje voor gevangen visjes ter hoogte van hun heupen, vissen tussen het strand en de riffen op kleine visjes. De kledij is nodig vanwege de zon, de reflectie op het water en het zoute water. 
Een 10 à 15 km uit de kust, ten oosten van Sanur, zie je de eilanden Lembongan, Ceningan en Penida liggen. Van deze drie eilanden is Penida het grootste maar toeristisch niet ontwikkeld, Ceningan, het kleinste en verbonden met Lembongan middels een hangbrug. Vanaf het strand van Sanur vertrekken zeer regelmatig grote speedboten, met soms wel zes 250pk buitenboordmotoren, richting Lembongan. Aan de noordzijde van het strand zijn prominent de bergen Batur en Agung aanwezig, maar meestal niet zichtbaar vanwege het wolkendek.
Mijn vlucht naar Kuala Lumpur was laat in de middag dus had ik nog tijd voor een rondje zwemmen en een strandwandeling. Dat had eigenlijk nog langer kunnen zijn want ook deze keer wist de Indonesische tak van AirAsia het helaas weer niet voor elkaar te krijgen om op tijd te vertrekken.
Na een niet al te lange nachtrust door late aankomst en vroeg lawaai van een renovatie in het gebouw van mijn hotel was de gevoelstemperatuur vanmiddag in Kuala Lumpur 42°. Vooral met lopen voelt dat erg warm aan en mijn shirt bleef niet droog. Vanuit Bukit Bintang, het stadscentrum, waar ook mijn hotel ligt, ben ik via de loopbrug naar Suria KLCC, een 6 verdiepingen tellend luxe winkelcentrum aan de voet van de TwinTowers, gewandeld. Het was niet erg druk. Misschien dat het juist daarom opviel dat er op verscheidene plekken zwaar bewapende politie/militairen patrouilleerden. Gisteravond op straat vlakbij het hotel was er ook al een politie controle van alle auto's. Als je dat ziet kun je beter de andere kant oplopen. Ze kunnen ook wel eens een witneus zonder auto willen controleren, en het zoolprofiel van mijn Teva's is inmiddels al ver beneden het vereiste minimum. Net als mijn kleren zijn ze na zoveel tropenmaanden aan vervanging toe.
Het wandelen gaat hier wel een stuk rustiger dan in Sanur, waar continu van alles te koop wordt aangeboden. Met de verschillende valuta is het ook altijd weer wennen. Op Bali zijn de rekeningen meestal in getallen met een veelvoud van tienduizend. In Maleisië daarentegen ligt dat meer in de richting van onze grootte.
Een paar uurtjes paraderen en de hitte vond ik genoeg redenen om siësta te houden. Gedurende mijn middagdutje vonden ze het boven ook tijd om het hele gebied grondig te besproeien. Dat liet zijn sporen nog na in de vorm van grote plassen, waar ik vanavond omheen moest toen ik ging dineren.
Mijn paspoort heeft inmiddels weer negen stempels erbij. Nu nog één en dan zet het leven zich thuis weer voort.

Alle reviewers dank voor de commentaren op mijn inmiddels zestigste reis naar buiten Europa.