(ge) Slot (en)

De zon heeft er vandaag niet zoveel zin meer in en verdwijnt snel in de zee. Mijn maag daarentegen begint behoorlijk te knorren en heeft wel trek in iets. Ik besluit vanaf het strand richting een eetgelegenheid te lopen verder de stad in. Bij een kruispunt neem ik de verkeerde afslag en loop daardoor toevallig tegen een gezellig uitziend restaurant. Ook het menu en de prijzen staan me wel aan. Ik ga naar binnen en krijg een lekkere maaltijd voorgeschoteld. Dat gebeurde afgelopen vrijdag.

Dinsdag wil ik weer naar dat restaurant, maar bij hetzelfde kruispunt neem ik de afslag die ik verleden keer had moeten nemen, en mis daardoor betreffende eettent. Jammer, maar, het etablissement waar ik nu terechtkom is ook zonder meer voortreffelijk.

Het weer laat zich de afgelopen dagen van zijn goede kant zien. De dreigende bewolking is verdwenen, en de temperatuur stijgt daardoor naar 30°+. ‘s Avonds is het heerlijk zwoel en goed toeven langs Beachroad, een goed verlichte tweebaans weg, die ruim 5 kilometer parallel aan het strand loopt.

Als ik vanmorgen op twee hoog de verduisterende gordijnen van mijn guesthousekamer openschuif, is de zon de balkons van de overburen al volop aan het opwarmen. ‘s Morgens zijn er geen geluiden op straat van rollende kliko’s die nog snel even naar buiten moeten, omdat het vandaag de groente, fruit- en tuinafval ophaaldag zou zijn. Scheiden van afval kent men hier nauwelijks.

De Big Buddha, een vergulde 18 meter hoge Buddha op de top van de Pratumnak Hill in het Wat Phra Yai tempelcomplex, is vandaag mijn bestemming. Deze grootste Buddha van de regio woont slechts op 3,2 km afstand van mijn guesthouse en al jaren rij ik eraan voorbij op weg naar de stad. De omgeving is een heuvelachtig gebied van slechts 15 vierkante kilometer. Vanwege het geaccidenteerde terrein vallen de grote, hoge, saaie appartementsgebouwen en luxe hotels die hier neergezet zijn niet zo op. De meeste complexen zijn omheind en worden vaak bewaakt. Tussendoor paadjes om snel ergens naar toe te lopen zijn er niet te vinden. Ook via het strand is er geen optie. Thailand kent privé stranden en zo ook hier. Een paar keer word ik op het strand teruggefloten, omdat ik het juiste stukje plastic niet in mijn bezit heb om te passeren.

De grote Buddha staat, zittend, volop te glimmen, met zijn rug richting de zon, en met zicht richting zee. Zo zou ik dat ook doen in de volle zon.

Vele reclame borden in de winkeltjes en de menukaarten van de restaurants in de omgeving zijn drietalig: Thai, Russisch en Chinees, een teken dat de meeste gasten van de appartementen en hotels deze nationaliteiten hebben. De omgeving is mooi opgezet, maar leeft volstrekt niet. Je voelt je opgesloten tussen al die gebouwen. 

Dat zal morgenavond, donderdag, anders zijn. Vanwege onverwachte medische omstandigheden heb ik besloten naar huis te vliegen en de zon inclusief Azië achter me te laten.

Vandaar de midweekse publicatie van deze blog.

De reislogger “2019-Q4 Rondje Taiwan” is daarmee gesloten.