Mr. Bao Homestay & Bungalows

Het weer is de afgelopen dagen net als mijn eigen gesteldheid niet wat het zou moeten zijn: winderig, waterig en wolkerig. Door de luchtvochtigheid ligt de gevoelstemperatuur ook een stuk hoger dan de werkelijke waarde.

Mijn verblijf in Klong Muang zit erop en juist nu het stevig waait moet ik morgen in Ao Thalane de boot op naar het eiland Ko Yao Noi. Plastic zakjes zitten al in mijn dagrugzakje.

Bij verassing brengen de hoteleigenaar Tu en zijn vrouw me naar de pier waar we vlak voor vertrek afscheid nemen.

De boot is een grote houten longtailboot waarbij vracht op het dak van het passagiersverblijf wordt geplaatst. Met zeven passagiers is het niet druk. 

Zuidelijk Thailand is een karstgebied. Kaarsrecht omhoog rijzende kalksteenrotsen op land en in zee zijn het kenmerk hiervan. Daardoor liggen voor de kust honderden eilandjes, waar we met de boot tussendoor meanderen. Met de wind in de rug valt de deining enorm mee. Na drie kwartier varen leggen we aan aan de Tha Khao pier in het oosten van het 12 kilometer lange eiland. Gelukkig staan er songtheaws (deeltaxi’s) die me naar mijn gereserveerde bungalow van Mr. Bao (spreek uit Bouw) kunnen brengen. Het gehobbel in de songtheaw is beroerder dan het varen op zee. 

Mr. Bao, een deels spastische man, staat me op te wachten en brengt me naar de vrij nieuwe op palen staande bungalow in een voormalige rubberplantage. De bungalow is tiny, maar heel schoon. Alles zit erop en eraan, maar niet praktisch: geen tafel en stoel, alleen een vaststaande bank op de veranda, geen nachtkastjes of haken aan de muur om kleren op te hangen. Vanwege zijn handicap spreekt Mr. Bao moeilijk en is hij nauwelijks te verstaan. Op zijn telefoon laat hij me zien dat het ontbijt om 08:00uur is. De bungalows liggen buiten het toeristisch gebied en hemelsbreed dichtbij het dorp, maar er zijn geen geitenpaadjes en over de weg is het 800 meter lopen.

Ik word gewekt door de kippen en de haan die vanmorgen onder mijn bungalow rondscharrelen. Om 08:00uur sta ik bij het ontbijt: drie in bananenblad gewikkelde pakketjes rijst, een flesje water en eventueel thee. Mr. Bao vraagt of ik een bebebebe bike of momomomo moterbike - ik versta af en toe één woordje in een gesprek waaruit ik moet afleiden wat hij bedoelt - wil en hij laat zien dat hij de overtocht terug naar AoNang, een plaats bij Krabi, kan regelen. Dat laatste hoeft nog niet en vandaag wil ik wandelend de omgeving verkennen.

Ik heb hier 5 dagen geboekt en moet nog 4 dagen invullen. Hiervoor check ik wat accomodaties nabij het strand, maar zij kunnen me geen vier aaneengesloten dagen toezeggen; de luxe resorts wel. Dus nog maar eens overdenken wat ik ga doen.

Behalve in de supermarkt betaalde ik op het vaste land alleen met papiergeld, maar in het dorp betaal ik ook weer met munten, een teken dat hier “normale” Thaise tarieven gelden.

De meest westelijk punt van het eiland is Leam Yang. Daar wil ik naartoe wandelen en dan via de Manoh pier weer terug. 

Bij het postkantoor ga ik rechts af en ik beland onmiddellijk in een mangrove gebied. De weg is een soort dijk waaraan aan beide zijden huizen op palen boven het water zijn gebouwd. Al meteen zie ik een grote varaan in het water wegschieten. Volgens Google Maps zou er ook ergens een restaurant moeten zijn en inderdaad na een kilometer lopen vind ik achter een kantoor een restaurant, ook op palen boven het water. Met een mooi uitzicht over het water geniet ik na mijn ontbijt van een heerlijk kopje koffie.

De zon staat behoorlijk te bakken en in een kruidenierswinkel verwissel ik mijn inmiddels leeg waterflesje voor een vol.

In de schaduw van kokospalmen en rubberbomen spot ik een ijsvogel, een bijeneter en een zeearend. Een bonte neushoornvogel had ik al op afstand zien vliegen vanaf mijn bungalow.

Leam Yang met uitzicht op Ko Tai kan ik afvinken en onderweg naar de pier wordt me regelmatig een lift aangeboden, want het is zo ver en zo warm.

Langs de weg ligt Fortune travel, een klein reisbureau. Ik loop naar binnen voor meer informatie over het eiland. De medewerkster biedt me een overzichtskaart aan en geeft  tarieven van verschillende activiteiten en boottijden met prijzen. Ik noteer het telefoonnummer voor het geval ik komende dagen iets wil. 

Bij de pier ontdek ik dat er ook eenmaal daags een snelboot naar Krabi gaat, mijn volgende bestemming.