Nok Ok

De zon is vanmorgen weer even mooi opgekomen als verleden jaar, zie ik, wanneer ik als dagelijks ritueel naar mijn ontbijttafel loop. De huiskat ligt te slapen op mijn stoel, waarvan ik vind dat hij dat ook elders zou kunnen gaan doen. Een grote bruine mier loopt met de kop omhoog over tafel, gevolgd door een familielid. 

De licht golvende zee heeft op het strand de sporen van afgelopen avond en nacht weer uitgewist en laat zich, zich langzaam terugtrekkend, nu weer bevaren door hun dagelijks werk doende puffende houten long-tail boten. Mamma Tu, zoals ik haar noem, de vrouw van eigenaar Tu, geeft nog geen acte de présence. Wijselijk houdt ze nog bed om te recoveren van nieuwjaarsavond. 

Op deze avond biedt de hotelfamilie een overvloedige en heerlijke bbq aan met torpedostekelmakrelen, inktvissen, mosselen, kippenboutjes, curry rijst, Thaise noedels en allerlei bijhorende pittige en minder pittige sauzen, met als afsluiting specifiek-Thaise zelf bereide “zoete” toetjes.

Inmiddels is de jaarwisseling nabij en wordt op twee plekken langs het strand vuurwerk ontstoken, waarbij door het heldere zicht het vuurwerk op het eiland Ko Yao Noi ook goed te zien is. Daarna valt alles snel stil, net als de grote kakkerlak.

Op oudejaarsnacht paradeert deze nog vol trots over het ameublement op mijn kamer en is me te snel af door achter de kast weg te schieten, maar net in het nieuwe jaar ben ik sneller en spettert hij met een ferme klap onder mijn flip flops op de vloer uiteen. Maar…….. ik verblijf in de tropen waar ‘s nachts de kruipende brigade in groten getale komt opdraven om de voor haar zo lekkere slachtsporen te elimineren. 

Veel vogels heb ik nog niet kunnen spotten, maar wel de snijdervogel en vanmorgen, vang ik, mijn ellebogen steunend op de ontbijttafel, met mijn verrekijker een grote zwevende witbuikzeearend vol in beeld. Prachtig boven zee zwevend klapt hij ineens zijn krachtige landingsgestel uit om te landen in een in de buurt staande boom. Met zijn grote zware klauwen grijpt hij een dikke tak welke hij vervolgens stevig omklemt om zich staande te houden. Het heeft me wat tijd gekost om de juistheid van de soort bevestigd te krijgen. De Thai noemen de vogel Nok Ok, waarbij Nok in een bepaalde toonhoogte vogel betekent en Ok, Ok, Ok, Ok het geluid is wat hij maakt. Uiteindelijk kwam een serveerster van een naburige strandtent met de Latijnse naam op de proppen. 

“Duizenden Nederlanders het water in voor traditionele nieuwjaarsduik”, lees ik in digitale kranten. Ook ik duik voor mijn dagelijkse nieuwedagduik de Andamanzee in, níéts daarover in de kranten zelfs niets over de minuscuul-kleine niet zichtbare kreeftjes, die vandaag onder water bijten. Het voelt aan als muggenprikken, maar zonder huidreactie. Meestal zijn dat een paar prikjes, maar op deze dag ergerlijk veel.

Op Driekoningen zijn wij, een Duits echtpaar, een Canadees, genaamd VJ, en ik te gast aan boord van de longtail-boot: Laila 5. Onze bestemming is Laolang en Hong Island. De verwarring is groot bij vertrek. Er zijn twee boten voor ons beschikbaar. Het blijkt dat VJ gisteren met een schipper heeft gesproken over zijn bezoek aan het eiland, waaruit de schipper heeft geconcludeerd dat hij vandaag om 07:30u met zijn boot aanwezig moet zijn om ons te vervoeren. De verwarring is snel opgelost en met een lekker ontbijt in een kartonnen doosje onder de arm gaan we scheep. Ietsjes later dan gepland, begint de zware diesel met een nauwelijks gedempte uitlaat en blootliggende draaiende V-snaren te ronken. Gelukkig zijn we vroeg en zijn er nauwelijks toeristen op het prachtige door hoge kliffen omsloten fijn-zandstrand, maar ook hier van die prikkreeftjes in het water. Een kleine natural trail, een 360° viewpoint op een klif en als afsluiting een rondje varen door de lagune, waar het inmiddels behoorlijk file varen is, staan op het programma. Na twaalven bereiken we weer het voor ons inmiddels vertrouwde strand bij het hotel, waar twee Mongoolse dames met drie kleine kinderen stoelen van het hotel hebben ingenomen. In hun beste Engels proberen ze aan de naburige Thaise strandtent eigenaar duidelijk te maken dat ze de kaart willen zien, maar nog niets willen bestellen omdat ze net ontbeten hebben. De strandtent eigenaar daarentegen probeert de dames duidelijk te maken dat de stoelen die ze innemen “privé stoelen” zijn en zijn stoelen, waar hij de dames iets kan serveren, voor zijn strandtent staan inclusief kinderspeelgoed. Elkaar begrijpen????

Ik laat het Mongools - Thais gesprek voor wat het is en ga douchen.