Lake Kariba

Met het zestal verlaters hebben we gezellig gedineerd. Helaas is het restaurant op een doordeweekse dag niet geheel geoutilleerd om voor een groep van 18 personen à la cart maaltijden te bereiden. Na lang wachten worden met lange tussenpauzes de borden met gerechten gebracht. De manager vertelt dat ze 4 soorten nagerechten heeft welke zo opgediend kunnen worden. De bestelling wordt opgenomen, maar bij de opdiening blijken er maar 2 soorten ijs voor in totaal 6 toetjes beschikbaar.

Rond 10 uur worden de verlaters op het vliegveld afgeleverd, terwijl de achterblijvers nog eenmaal in Zambia slapen om vervolgens door te gaan naar Zimbabwe.

Hoewel het nog geen einde maand is zijn er veel politie controles. Nog voor we Lusaka uit zijn hebben we al een bekeuring van €30,- aan onze broek. De bijrijder heeft zijn gordel niet om.

Het landschap verandert van vlak land in heuvelachtig land. Links en rechts hebben zwaar beladen vrachtwagens problemen met de hellingen. Het aantal baobab bomen, ook wel de upside down tree genoemd, neemt toe. De kleine bladeren in de kruinen bieden nauwelijks schaduw, om onder te lunchen. De zon heeft de temperatuur behoorlijk doen oplopen en de warme wind biedt weinig verkoeling.

Nog 75 km tot aan de grens. Langs de weg proberen jochies tamarinde boontjes aan ons te slijten. We zitten in een gebied waar de bomen groeien en ook nog in het juiste seizoen.

Van verschillende kanten is ons gemeld dat er geen brandstof, geen bier en geen eten in Zimbabwe te krijgen is. Door vreemde berichtgeving van de regering over bank tegoeden zijn de inwoners in het land, waar al schaarste heerst, aan het hamsteren geslagen.

Bij de grens ontvangen we de volgende boete van €50,- De chauffeur heeft op een van de vele documenten die hij bij vertrek van de tour heeft moeten invullen één verkeerde datum geschreven. Waar in Vic Falls de brug de grens vormt, is het hier de Karibadam, een 579 meter lange en 128 meter hoge dam, gebouwd eind jaren ‘50 van vorige eeuw. In een grenszone mag je normaal gesproken niet fotograferen, maar bij de dam kregen we permissie.

Normaal gesproken telt Cor altijd het aantal koppen in de truck voordat we vertrekken, maar deze keer niet, met als gevolg dat ik bijna de 579 meter dam over moet lopen naar Zimbabwe.

Aan de Zimbabwaanse kant van de grens doen ze wat vervelend. In Vic Falls hoefden we bij passage geen enkel document in te vullen, nu wel. Op het document staat bij vraag 8: hoeveel cash geld heeft u bij zich. Niemand vult dat in, totdat ik aan de beurt ben om mijn visum stempeltje te krijgen. De douanière vindt ineens dat ik moet invullen hoeveel cash geld ik bij me heb. Wat ik invul is niet interessant. Ze is tevreden, maar vraagt me niet ten huwelijk!

Na twee uur grenzen zijn we in Zimbabwe. Warthogs Bush Camp ligt vlakbij, maar ziet er minder aantrekkelijk uit dan aangegeven op de internetsite. Toch vindt iedereen een redelijk vlak plekje en voor de laatste keer zetten we onze tenten op, waarbij Dieneke een slangetje ziet wegschieten. Ondanks alle informatie over schaarste is de bar goed gevuld en nog gezellig ook, mits we betalen met US$.

Onze kok vertrekt om half zes in de morgen om de vroegste bus naar Harare te halen. Daardoor staan nu zelf voor de ontbijt. Met vereende krachten wordt de klus geklaard. De tenten worden voor de laatste keer netjes ingepakt en opgeruimd. Voor we naar de boot vertrekken kan ik zelfs nog even poedelen in het beschikbare zwembad.

De houseboat is een verassend grote boot waar we met ons tienen ruim plek hebben. Er is zelfs een jacuzzi op het voordek. Bij loting worden de hutten met toilet verdeeld. Zeven personen delen de 4 beschikbare hutten en 3 personen, waaronder ik, slapen op het bovendek.

Rond half een is de afvaart vanuit de haven.

Cor en Judith hebben de catering ingekocht in Lusaka. De kok aan boord zal alles bereiden. Het ontbreekt ons aan niets: Engels ontbijt, warme lunch en 3 gangen diner. Daarnaast is er koffie met een koekje, afternoon tea en bits and bites bij de borrel. Vooral de ruime portie verse Kariba vis, voor de prijs van 4 lekkerbekjes in Nederland, is verrukkelijk. Het lijkt wel echt vakantie!

Tegen het eind van de middag leggen we aan bij Spurwing Island. Vervolgens varen we bij ondergaande zon met de volgbootjes rond om het wild op de oevers te bekijken. De buitenboordmotoren hebben betere tijden gekend.

Tijdens het diner op het met airco voorziene beneden dek worden op het bovendek onder individuele klamboes de bedden van de dekgangers opgemaakt: een dikke matras met hoeslaken, laken en kussen.

Het waait behoorlijk, maar de temperatuur blijft lekker tot 3 uur in de morgen. Dan pas kruip ik onder mijn lakentje. De volgende nacht staat er een dusdanige stevige wind dat de klamboe bijna onder het matras vandaan loswaait. Mijn lakentje wappert de hele nacht, de temperatuur is aangenaam en ik slaap lekker. Cor is deze nacht daarentegen in de weer om van reserve matrassen een hutje te bouwen tegen de wind.

Vanaf bakboord zie ik vanaf mijn matras de zon opkomen terwijl er meer dan 10 knorrende hippo’s op een klein afstandje van de boot in het water liggen.

We liggen nabij Sanyati west tegen een brede strook gras met bush op de achtergrond. In het water staan de overblijfselen van afgestorven hardhouten bomen als gevolg van de waterstijging door de bouw van de dam. Landschappelijk is het heel apart, maar wel bijzonder mooi. De strook gras is uitstekend geschikt voor hippo’s om te grazen en voor krokodillen om te chillen. Op de takken van de dode bomen zitten veel visarenden en vissende ijsvogels.

Vanwege de harde wind doen we geen ochtend sessies met de tenders, kleine badkuipjes, alleen te gebruiken bij weinig wind. We varen daardoor vroeg af en steken in ruim 6 uur het meer over naar Antilope Island, een stenig eiland met bomen en struiken. De bewoners zijn buffels, antilopen en bavianen.

Een eerste poging om rond het eiland te varen strandt al na 10 minuten vanwege naderend onweer en beginnende regen. De tweede poging begint laat. Zonder spectaculaire waarnemingen zijn we na ruim een uur varen bij moederboot terug.

Het is al donker, maar vanuit de keuken zijn heerlijk geuren waarneembaar.