Cĥāng

De speenvarkenskop op het offeraltaartje in de header van deze reisblog heeft er al zo lang gelegen dat hij inmiddels begint te ruiken. Boeddha zal er zijn genoegen aan gehad hebben. Tijd om de omslag van een ander zelf geschoten plaatje te voorzien en de tekst een ander kleurtje te geven. Helaas neemt de logger maar een smalle strook uit de hele foto, waardoor in dit geval de vele tinten blauw van water en lucht wegvallen.

Een tissuehouder in de vorm van een olifantje, om over een ander dier te spreken, staat op het tafeltje waaraan ik zit te eten. Mijn grote Thaise vriendin Phia, ruim twee en een half jaar oud jaar, komt langs gelopen. Ze kijkt wat op tafel staat, terwijl ik haar probeer te vertellen dat dat schepsel op tafel een elephant is. Zij vertelt me een hele hoop in het Thais en zegt ook iedere keer weer Cĥāng. Ik begrijp er helemaal niets van totdat haar moeder erbij komt. Die maakt me duidelijk dat Cĥāng olifant in het Thais betekent.

Dezelfde dreumes wordt de volgende morgen, terwijl ik klaar ben voor een frisse duik in zee, met zwembroekje aan me toevertrouwd om mee te gaan zwemmen. Moeders vindt het water te nat en de overigen vinden dat ze bruin worden van het overmatige zonlicht. Het water is erg rustig en aangenaam van temperatuur. Heerlijk voor kinderen en oudjes om daarin te kunnen vertoeven. Drie kwartier plonzen we samen en doen spelletjes. Dan vind I’m het welletjes en geef ik ze aan haar moeder terug. Nu is het mijn tijd om te zwemmen. Gelukkig staat er nog voldoende water.

Ver vanaf het water passeerde ik op zondag 30 september in Zuid Afrika, onderweg van Pilanesberg naar Palapye, de Steenbokskeerkring, een denkbeeldige lijn op het zuidelijk halfrond, vernoemd naar het sterrenbeeld Steenbok. Hij is bekend vanwege de in Nederland winterse zonnewende. Om er loodrecht boven en het verst van de evenaar af te kunnen staan is de zon er de afgelopen 3 maanden naartoe gereisd. Op vrijdag 21 december is hij er aangekomen. Eigenlijk een vergeefse moeite want nu mag hij dezelfde weg weer terug. Hoewel ik momenteel in de tropen zit, is de afstand van mijn locatie op het noordelijk halfrond tot die keerkring 3600 kilometer. Voor velen is deze dag een aangenaam moment in het jaar: de donkere dagen beginnen weer te lengen!

Bij 33°, toch wel tropisch warm, ben ik rond het middaguur naar het 5 kilometer verderop gelegen strand van Tubkaek gelopen. Het is extra laag water vanwege springtij. Een prachtig groot zandstrand komt bloot te liggen. In het meest veraf gelegen hotel ga ik op het terras aan het strand een bakkie doen. In de schaduw van een boom is het met een zeewindje goed uit te houden.

Vanuit de verte komt een coaster aangevaren. Hij is onderweg naar de vlakbij gelegen Cheanvanich Jetty om zand of grind te gaan laden voor verder vervoer naar Thailand of export naar omringende landen. Met af en toe grote donkere pluimen uitlaatgassen de lucht in sturend, is de kolos een uur aan het manoeuvreren om uiteindelijk de trossen uit te kunnen gooien. Het duurt zeker twee dagen voordat hij afgeladen vol is.

Al het zand en grind wordt ergens in het binnenland afgegraven en in grote trucks met aanhanger de hele week door, dag en nacht, naar een van de depots getransporteerd. Er liggen twee opslagplaatsen dicht bij elkaar, waar inmiddels grote hopen materiaal zijn neergelegd. Na het lossen van een vrachtwagen lijkt de neergekieperde hoeveelheid ten opzichte van de berg zand die er ligt net zoveel als een kinderschepje zand in een grote emmer.

De onderneming heeft business toegevoegd aan zijn portfolio. Het afgelopen jaar zijn op het terrein ook 4 grote olie opslagtanks gebouwd. Dat is prima voor de werkgelegenheid, maar naast de zandtrucks, rijden er nu ook grote olietrucks met oplegger over de niet meer dan een niet al te brede provinciale weg,

De zes met een Duits dialect sprekende Italiaanse jongeren, waarvan er een paar de kamer naast me deelden, zijn ook vertrokken. Ze reizen gedurende twee maanden door Zuid-Oost Azië. Na de eerste weken flink te hebben gefeest, hebben ze een paar dagen hier gezeten om bij te tanken. Veel tijd ervoor hebben ze niet, want het is bijna volle maan.

Met heel hun hebben en houden, behalve met de creditcard van een van hen, zijn ze vertrokken naar Koh Phangan, gelegen in de Golf van Thailand, 475 kilometer oostelijk van hier. De creditcard boy wilde nog even geld pinnen voor ze vertrokken, maar........, de pinautomaat slokte met grote gulzigheid, zonder dank of enig teken, zijn creditcard op. Bij de bank,15 kilometer verderop, liep hij tegen de bekende muur van afschuiven, zich achter elkaar verstoppend, bijna weekend etc. etc, maar “die Jungs” zullen elkaar er wel financieel doorheen trekken.

Koh Phangan is hét Full Moon Party eiland waar iedere maand 10.000 - 30.000 feestgangers in neon outfit en identieke schmink, een emmertje alcohol bij zich hebbend, partyen op het één kilometer langgerekte Haad Rin Beach.

En vanavond, 22 december, is het Full Moon!

Geen party hier, alleen maar een heel smal strand is wat de zee ons gunt. Het is springtij.