Mobiel

Het was hem bijna gelukt, sneaky onder mijn kamerdeur door naar binnen te glippen, maar hij vluchtte weg onder de kamerdeur van de buren toen ik mijn deur op de tweede verdieping opentrok om mijn kamer te verlaten. Hij was te snel om hem te benoemen, maar ik vermoed een hagedisje of meer waarschijnlijk een dikke kakkerlak.
Ondanks de grote kieren bij de balkondeur en boven de ramen heb ik op wat muggen en kleine miertjes na weinig last van dierlijke mede kamerbewoners. Niet dat ze er niet zijn, want afgelopen week vloog op straat ter hoogte van mijn raam boven een niet rijkelijk bloeiende Frangipani boom onder de elektriciteitsdraden een hele zwerm insecten (de bloemen van een Frangipani boom worden door Balinese vrouwen in het haar of achter het oor gedragen). Ik besloot toch maar de ramen en balkondeur even dicht te houden.
Op het strand zie ik ‘s avonds in het schijnsel van de lantaarnpalen regelmatig zwarte ratten paraderen om vervolgens weg te schieten onder de daar veel opgeslagen strandstoelen en parasols. Hoewel het strand goed schoon wordt gehouden, is het niet te vermijden dat met de vele rood of bruin wordende zonnekloppers etensresten achterblijven.
Dagenlang wordt de voorspelde onweersbui vooruit geschoven. Nu ik op het punt van vertrekken sta, valt het er ineens met bakken tegelijk uit, vergezeld van een lichtspel onder het nodige lawaai. Het lijkt wel of alle regen dagen is opgespaard. Om de hoeveelheid regenwater goed weg te kunnen laten lopen zijn er op verscheidene plaatsen langs de weg of soms dwars over de weg heen verdiepte afvoergoten aangelegd. Deze worden afgedekt met een soort een soort wildrooster, zoals in natuurparken of weilanden waar fietspaden doorheen lopen. De sleuven van die roosters liggen bij ons dwars ten op zichte van de rijrichting, hier parallel aan de rijrichting.
Voor wielrenners met fietsen op smalle bandjes zijn het heerlijke objecten om het maken van salto’s te oefenen.
Het merendeel van de vakantiegangers is mobiel en heeft er ook een met een “tje”. Een klein groepje moet zich om wat voor redenen dan ook voortbewegen in een rolstoel of scootmobiel. Daarnaast zijn er de minder stabiele senioren die, om mobiel te blijven, gebruik moeten maken van een rollator.
Regelmatig worden ze daarbij geconfronteerd met ongewenste hindernissen zoals elektriciteitshuisjes, lantaarnpalen of terrasjes midden op het trottoir. Erg hoge stoepranden verhinderen vaak deze hordes snel te slechten. Inventiviteit en creativiteit is in dergelijk geval dan geboden.
Het vergt ook enige souplesse en behendigheid van de niet al te snel voortschrijdende senioren om met hun rollatoren de roosters over de verdiepte afvoergoten vlekkeloos te nemen. Een kleine inschattingsfout en een mobiel oudje staat, met een rollatorwiel volkomen vastgebakken in een roostersleuf, in de hete zon te bakken, midden op een Soi.
Transport van en naar het vliegveld vergt de benodigde tijd en is vervelend. Ook het wachten bij de incheckbalie, de douane, de security, waar alles uit en af moet, en de bagageband behoort tot irriterende tijdsverspillers. Binnen twee uur vloog ik, af en toe wat schuddend, woensdag van U-Tapao naar Kuala Lumpur, een afstand Geldrop - Barcelona, maar van hotel naar hotel duurde de reis ruim 7 uur.
Op papier is het probleem van de foutieve hotel reservering van Agoda na meer dan 30 mailtjes opgelost. In het hotel kreeg ik mijn gewenste kamer onder conditie dat ik de extra kosten zou voorschieten. Nu is het wachten op de beloofde terugstorting op mijn creditcard door Agoda.
Mijn optrekje is een kamer aan een doorlopend straatje op 3 hoog op een hoek van de straat met een klein steegje. Over de huizen zie ik op afstand de tuin van de flats op het dak van hun garage. ‘s Middags staat de zon op een van de ramen te branden. Gelukkig hangen er verduisteringsgordijnen, maar de capaciteit van de airco is eigenlijk te krap bemeten om voldoende weerstand te bieden aan de hitte.
De straat is 24/7 volop verlicht en er is altijd wel reuring vanwege de aanwezige 3 open permanente eetgelegenheden recht tegenover en naast het hotel. Een mobiele vierde wordt ‘s avonds opgebouwd in het steegje. Op een hoog vuurtje worden in dat tentje, naar het lijkt, de lekkerste wokgerechten bereid.
Een andere uitbaatster serveert alleen maar soepen, maar de meeste bezoekers komen in het Indiase restaurant. Je kunt daar je eigen maaltijd samenstellen door reeds klaargemaakte gerechten uit een vitrine kast te nemen, of je gewenste maaltijd laten bakken of bereiden in een tandoor. Het Happy Thai Food restaurant is niet zo druk, maar lijkt altijd open.
Andere lawaai factoren zijn bellende Indiërs en een Chinese masseur van de nabij gelegen massage salon. Als hij buiten staat te mobieleren, lijkt het wel of hij zijn handel op de markt staat aan te prijzen. Misschien belt hij naar zijn slechthorende schoonmoeder in China, maar daarbij kan wel de hele straat meegenieten.