Mijn laatste gekwetter gedurende de overwintering 2023 - 2024

Vanuit Bangkok zou ik de beroemde Railway Market van Maeklong op 70 kilometer ten zuidwesten van de hoofdstad nog willen bezoeken en de op 39 kilometer westelijk gelegen waanzinnige drakentempel Wat Samphran. De laatste ligt wat afgelegen, bereikbaar met bus 84 vanaf Bang Wa station, waarbij de laatste 4 kilometer achterop een brommer.
Wie verantwoordelijk is voor deze in de jaren tachtig gebouwde toren blijft een mysterie.

De Railway Market is een unieke kleurrijke markt die elke dag op het spoor van het stadje Samut Songkhram, bijgenaamd Maeklong, wordt gehouden. Wanneer de toeterende trein komt aansjokken halen de standhouders hun waren van het spoor en moeten ze de luifels van hun marktkramen intrekken. Wat op de grond is uitgestald kan blijven liggen. Iedereen wringt zich tussen de uithangende kleren en kistjes met groente en fruit. Zodra de trein gepasseerd is wordt alles weer uitgestald en gaat de markt gewoon verder.
Het leuke lijkt me om er met de trein naar toe te gaan en ook met betreffende trein door/over de markt te rijden. 

Lopend naar Nana station en vandaar met de skytrain inclusief een overstap is voor mij de aanlooproute naar het kleine Wong Wian Yai stationnetje in Bangkok voor de trein naar het vissersplaatsje Samut Sakhon. Daar dien ik het pontje te nemen, de Laem rivier over te steken en naar het volgende station te lopen voor het boemeltje naar Maeklong. Dit alles duurt ongeveer een halve dag en is slechts enkele reis, plus ‘s morgens vroeg vertrekken om de markt niet te missen. Het alternatief is een georganiseerde tour, een propvolle minibus ergens vanuit de stad of een taxi.
Om weer in een zich langzaam voortkruipende file te gaan staan, hangend in een taxi en/of bus heb ik nu geen zin meer. Dus blijven deze highlights op het lijstje staan voor bij een eventueel volgend bezoek.

Vooral ‘s avonds is er in de stad veel ambulante handel langs de straat. De te verkopen waren liggen uitgestald op handkarren, bromfietsen met zijspan of op een tafeltje langs een gevel. Deze handel draait, vermoed ik, zonder vergunning. Op een bepaald moment, alsof een aanstormende trein toetert, rijden alle brommers ineens weg en handkarren en tafels verdwijnen zomaar ergens naar binnen. De markt lijkt te zijn afgelopen, maar het is slechts schijn voor een kwartiertje. Dan neemt alles en iedereen weer zijn plekje in.

De beheerster van het hotel in Klong Muang nabij Krabi, werkt ook in Bangkok. Met haar heb ik al een tijd geleden afgesproken om te gaan dineren. Dat lukte uiteindelijk niet en de afspraak hebben we omgezet in een lunch met haar echtgenoot, die een paar dagen over is, en een neef. In een minibus komen ze me ophalen bij mijn hotel om naar een Chinees restaurant te rijden voor een voortreffelijke lunch met een lekker toetje. Helaas blijft communiceren moeilijk want zowel echtgenoot als neef spreken nauwelijks of geen Engels.

Om wat aan de drukte van de stad te ontsnappen kan ik naar het mooie Benchakitti Forest Park dat hemelsbreed op 5 minuten afstand lopen van mijn hotel ligt, maar de weg loopt dood op een riviertje zonder brug. Die ligt een heel eind verderop, maar vanwege de vele bebouwing en ommuurde tuinen zijn er geen geitenpaadjes naar de brug en zit er niets anders op dan 20 minuten omlopen om er te komen.

Genoeg gekwetterd!